ಅಪ್ಪನ ಪ್ರೀತಿ

ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ ಜೀವಂತ ದೈವಗಳು ಎಂಬುದನು ತಿಳಿದೇ ಇದ್ದೇವೆ. [ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ನಾವು ಅಪ್ಪನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಅತೀ ಹತ್ತಿರದ ಭಾವನೆಯ ಅನುಭೂತಿಗಾಗಿ ಏಕವಚನದಿಂದಲೇ ಕರೆಯುತ್ತೇವೆ!] ಅಮ್ಮ ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯವೋ ಅಪ್ಪನೂ ಅಷ್ಟೆ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯ. ಅಮ್ಮ-ಅಪ್ಪ ಈ ಈರ್ವರು ಒಂದೇ ನಾಣ್ಯದ ಎರಡು ಮುಖಗಳು. ಅಮ್ಮನನ್ನು ನೆನೆದು ಅಪ್ಪನನ್ನು ಮರೆತರೆ ಅದು ಅರ್ಧವಾದಕೆಲಸ. ಮಗುವಿಗೆ ಅಪ್ಪನಿಲ್ಲದೇ ಅಮ್ಮನಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ? ಇಂದಿನ ನಿಫ್ಟ್ ಎಂಬ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಕಾಲ ಬಂದು ತಂದೆಯಿಲ್ಲದೇ ಮಗುಹುಟ್ಟುವ ಕಾಲ ಬೆಳೆದರೂ ಅದು ನಿಸರ್ಗ ಇಷ್ಟಪಡುವ ಕೆಲಸವಲ್ಲ, ಅದು ಪೂರಕವೂ ಅಲ್ಲ. ಅಲ್ಲೂ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿವೀರ್ಯದಾನಮಾಡಿದ ತಂದೆಯೊಬ್ಬ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತಾನೆ. ಮಗುವಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ ಎಂದರೆ ಅದು ಧೈರ್ಯದ ಇನ್ನೊಂದುರೂಪ! ಏನೇ ಸಮಸ್ಯೆ ಇರಲಿ ಅಪ್ಪ ಬಗೆಹರಿಸಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ ಎಂಬ ಅಚಲ ನಂಬಿಕೆ ಅಪ್ಪನಮೇಲೆ. ಮೆತ್ತಗಿರುವ-ಜಾರುವ ಹಸಿನೆಲದಮೇಲೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಅನುಮಾನಿಸಿ ಕಾಲಿಡುವಾಗ, ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಸಹಪಾಠಿಗಳು ತೊಂದರೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ಅವರನ್ನೆಲ್ಲನಿಭಾಯಿಸುವಾಗ, ಶಾಲೆಯ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಬರೆಯುವಾಗ, ಸೈಕಲ್ ಕಲಿಯುವಾಗ ಇನ್ನೂ ಹಲವು ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳಲ್ಲಿಅಪ್ಪನಿರದಿದ್ದರೆ ಅದು ಸಪ್ಪೆ, ಗೌಣ.

ಅಪ್ಪ ನನಗೇನು ಕೊಟ್ಟ ಎನ್ನುವ ಹಲವರ ಅನಿಸಿಕೆ ತರವಲ್ಲ. ಅಪ್ಪ ನಮಗೆ ಜನ್ಮ ಕೊಟ್ಟ! ಸಾಕಷ್ಟು ಕಾಲ ಅನ್ನ ಕೊಟ್ಟ. ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆವಿದ್ಯೆ ಕೊಟ್ಟ. ಬದುಕುವ ಕಲೆ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟ. ತನ್ನಿಂದಾದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನ ಕೊಟ್ಟ, ಸಂಸ್ಕಾರ ಕೊಟ್ಟ. ಅಪ್ಪ ಇನ್ನೇನೂಕೊಡಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ! ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅಪ್ಪನ ಕರ್ತವ್ಯ ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ಮುಗಿಯಿತು. ಅಣ್ಣತಮ್ಮಂದಿರಿದ್ದರೆ ಅಪ್ಪ ಆಸ್ತಿ ಪಾಲುಮಾಡುವಾಗಪಕ್ಷಪಾತ ಮಾಡಿದ ಎಂದು ಗುದ್ದಾಡುವವರಿದ್ದಾರೆ. ಅಪ್ಪನಿಗೇ ಪಾಲು ಕೊಟ್ಟು ಹೊರದಬ್ಬುವವರೂ ಇದ್ದಾರೆ! ಪೇಟೆ-ಪಟ್ಟಣಗಳಲ್ಲಿಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮರನ್ನು ವೃದ್ಧಾಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟುಬರುವವರಿದ್ದಾರೆ. ಇಂತಹ ಎಲ್ಲರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಇಷ್ಟೇ- ನಮಗೆ ನಮ್ಮ ಅಪ್ಪ ಹೇಗೋಹಾಗೇ ಮುಂದೆ ನಾವೂ ಅಪ್ಪನ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದೇವೆ ಯಾ ಪಡೆದಿರುತ್ತೇವೆ ಅಲ್ಲವೇ? ಒಂದೊಮ್ಮೆ ನಮ್ಮ ಅಪ್ಪನನ್ನು ನಾವುದೂರಮಾಡಿದರೆ ಮುಂದೆ ನಮ್ಮನ್ನೂ ನಮ್ಮ ಮಗು/ಮಕ್ಕಳು ದೂರಮಾಡಿಯೇ ಮಾಡುವುದು ಪ್ರಕೃತಿ ಸಹಜ ಧರ್ಮ!

ನಾವು ಹುಟ್ಟುವ ಪೂರ್ವ, ಅಮ್ಮನ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿರುವಾಗ, ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲಾರೀತಿಯ ವೈದ್ಯಕೀಯ-ಆಹಾರಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸಿದ್ದು ಅಪ್ಪ, ನಮ್ಮ ಎಳವೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲ ಅಳುವಾಗ ಹಗಲಿಡೀ ಕೆಲಸಮಾಡಿ ದಣಿದ ಅಪ್ಪಅಮ್ಮನಜೊತೆಗೂಡಿ ನಮ್ಮನ್ನು ರಮಿಸಿದ್ದಿಲ್ಲವೇ? ಆ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹೆಗಲಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು ಓಡಾಡಿ ನಮ್ಮ ಅಳುವಿಗೆ ಕಾರಣಹುಡುಕುತ್ತ ಅಪ್ಪ ತನ್ನ ಮಂಜಾದ ಕಣ್ಣನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲವೇ? ವಾಂತಿ-ಭೇದಿ-ಜ್ವರ-ಶೀತ ಬಾಧಿಸಿ ನಾವು ಸೋತುಸಣಕಲಾದಾಗ ಮನಸಾ ಅಮ್ಮನಂತೆ ಮರುಗಿದ್ದು ಅಪ್ಪನಲ್ಲವೇ? ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಕಡಿಮೆ ಅಂಕಗಳನ್ನುಪಡೆದಾಗ/ಅನುತ್ತೀರ್ಣರಾದಾಗ ನಮ್ಮ ಅಳುವಿನಲ್ಲಿ "ಹೆದರಬೇಡ, ಜಗತ್ತು ವಿಶಾಲವಾಗಿದೆ, ಹುಟ್ಟಿಸಿದ ದೇವರುಹುಲ್ಲುಮೇಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ನೀನು ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದುದಿನ ಗೆದ್ದೇ ಗೆಲ್ಲುತ್ತೀಯ" ಎಂದು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಉಳಿಸಿ-ಬೆಳೆಸಿದ್ದು ಅಪ್ಪನಲ್ಲವೇ? ಸ್ಥಿತಿವಂತರ ಮಕ್ಕಳು ಹಲವು ಸೌಕರ್ಯ ಪಡೆದು ಓದುವಾಗ ತನ್ನಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತನ್ನಿಂದ ಅಷ್ಟು ಕೊಡಲಾಗಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದುನೊಂದುಕೊಂಡ ಮಹಾನುಭಾವ ಅಪ್ಪನಲ್ಲವೇ? ತನ್ನ ಅರ್ಥಿಕ ಸಂಕಷ್ಟಗಳೇನೇ ಇದ್ದರೂ ನಮಗೆಲ್ಲ ಏನೂ ತೊಂದರೆಯಾಗದಂತೆ, ನಮಗದರ ಬಿಸಿ ತಟ್ಟದಂತೆ ಸಾಕಿ-ಸಲಹಿದ ವಾತ್ಸಲ್ಯಮಯಿ ಅಪ್ಪನಲ್ಲವೇ? ತನ್ನ ಹಲವು ನೋವನ್ನು ಮರೆತು ನಮ್ಮ ಏಳಿಗೆಯನ್ನುಸದಾ ಬಯಸಿ ಹಲವು-ಹತ್ತು ಶಾಲೆ-ಕಾಲೇಜುಗಳಿಗೆ ಅಲೆದಾಡಿ ನಮಗಾಗಿ,ನಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾರ್ಜನೆಗಾಗಿ ಹುಡಿಕಿ ಒದಗಿಸಿದ್ದುಕರುಣಾಮಯಿ ಅಪ್ಪನಲ್ಲವೇ ? ಎಲ್ಲಿಲ್ಲ ಅಪ್ಪ? ಅಪ್ಪನನ್ನು ನೆನೆಯದವ ಬೆಪ್ಪ!

ಅಪ್ಪನನ್ನು ನೆನೆಯಲು ಒಂದೇ ಒಂದು ದಿನ ಸಾಕೇ ? ಇಲ್ಲವಲ್ಲ? ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ ಬೇರಾಗಿರುವನರಕ ಸದೃಶ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳಲ್ಲಿ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅಪ್ಪ ಯಾರೆಂದೇ ಅರಿವಿರದ ಜೀವನಕ್ರಮದಲ್ಲಿ, "ಹಾಯ್ ದಿಸ್ ಈಸ್ ಯುವರ್ ಡ್ಯಾಡ್ " ಎಂದು ತೋರಿಸುವ ದಿನ ಅಪ್ಪನದಿನ ಅರ್ಥಾತ್ ಫಾದರ್ಸ್ ಡೇ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದಾರಭ್ಯ ಅಂತ್ಯದವರೆಗೆ ಬುದ್ಧಿತಿಳಿದಾಗಿಂದಯಾವ ಕೆಲಸ್ವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕಾದರೂ ತಂದೆ-ತಾಯಿಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ಅವರ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆಯುವುದು ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಅಲ್ಲವೇ? ಈಗಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪನಿಗೇ ಪಿಸ್ತೂಲು ತೋರಿಸುವ, ಅಪ್ಪನನ್ನೇ ಮುಗಿಸುವ ಹಲವು ರಾಕ್ಷಸರಿರಬಹುದು ಆದರೆಅದು ನಮ್ಮ ಮೂಲ ಸಂಸ್ಕಾರವಲ್ಲವಷ್ಟೇ? ಆಂಗ್ಲಭಾಷೆಯ ವ್ಯಾಮೋಹದಿಂದ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಡ್ಯಾಡ್, ಡ್ಯಾಡೀ ಎಂದೆಲ್ಲ ಅಪಸ್ವರದಿಂದಕರೆಯುವುದು ಎಷ್ಟು ಅಸಹನೀಯ ಅಲ್ಲವೇ ? ನಮ್ಮಲ್ಲಿಯ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿರುವಂತೆ ಅಪ್ಪಾ, ಬಪ್ಪಾ, ಪಾಪಾ ಅಂತೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿಗೆತಕ್ಕಂತೆ ಕರೆದರಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ ? ಅದಕ್ಕೇ ನನಗನ್ನಿಸಿದ್ದು ನಮ್ಮ ಆರ್ಷೇಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತಾ-ಪಿತರನ್ನುಪೂಜಿಸುವ,ನಮಿಸುವ,ಗೌರವಿಸುವ,ಸತ್ಕರಿಸುವ,ಆದರಿಸುವ,ಆರಾಧಿಸುವ,ಸೇವಿಸುವ ಕಾರ್ಯಗಳು ಪ್ರತೀ ಹಂತದಲ್ಲಿವೆಎಂದಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ಭಾರತೀಯ ಸತ್ಸಂಪ್ರದಾಯ ಎಷ್ಟು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ಅಲ್ಲವೇ? ಏನೂ ಇರಲಿ ಭರಿಸಲಾಗದ ಋಣಗಳಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪನಋಣವೂ ಒಂದೆಂದು ಹೇಳಿದರೆ ತಪ್ಪಾಗದಲ್ಲ? ಬನ್ನಿ ಹಾಗಾದರೆ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಎರಗೋಣ,ನೆನೆಯೋಣ,ನಮಿಸೋಣ>>

ಅಪ್ಪನ ಪ್ರೀತಿ

ತಂದೆ ನಿನ್ನಯ ಋಣವ ಎನಿತು ಮರೆಯಲಿ ನಾವು
ಮಂದಹಾಸದಿ ಎಲ್ಲ ಕಷ್ಟ ಕಳೆವುದಕೆ
ಚಂದಿರನ ತೋರಿಸುವ ಆ ಕಾಲದಿಂದಲೂ
ಒಂದಿನಿತು ಬರವಿಲ್ಲ ಪ್ರೀತಿ ಸೆಳವದಕೆ

ಮಗುಚಾಡಿ ಮಲಗಿದ್ದು ಅಂಬೆ ಹರೆವಾಗೆಲ್ಲ
ನಗುತೋಡಿ ಬಂದು ಅಪ್ಪುತ ಮುದ್ದು ಮಾಡಿ
ಬಗೆಯ ಆರ್ಥಿಕ ಕಷ್ಟ ನಿನಗಿರಲು ಅದುಮಿಟ್ಟು
ಮೊಗೆದು ಬಡಿಸಿದೆ ನಮ್ಮ ಜೋಪಾನಮಾಡಿ

ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಸಮ್ಮತಿಸಿ ನೂರೆಂಟು
ಬೊಮ್ಮ-ಹನುಮರ ರೀತಿ ಹಲವು ಬೊಂಬೆಗಳ
ಚಿಮ್ಮಿ ನೆಗೆಯುವ ಜಿಂಕೆ-ಕುದುರೆಗಳ ತಂದಿತ್ತು
ಸುಮ್ಮನಾಗಿಸಿ ನಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ಕೂಸುಗಳ

ಬೆಳೆದು ದಡ ಸೇರಿದನು ಹದವರಿತು ನೆನೆನೆನೆದು
ಕಳೆದ ಕಷ್ಟದ ದಿನವ ಹಂಬಲಿಸಿ ಮರುಗಿ
ಮಳೆಯು ಭೋರ್ಗರೆದಂತೆ ನದಿಗೆ ನೆರೆ ಬಂದಂತೆ
ತೊಳೆದು ಮನಹಗುರಾಯ್ತು ತಾನೇ ತಾನಾಗಿ

ಬೆಳಗು ಬೈಗಿನಲೊಮ್ಮೆ ಅಪ್ಪ ಹತ್ತಿರವಿರಲು
ಎಳೆವೆಯದು ನಮಗಿರಲಿ ಎಂಬ ಕನಸಿನಲಿ
ಅಳುವ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನು ರಮಿಸಿ ಸಂತೈಸುತ್ತ
ಬೆಳಗಿದೆಯೊ ಹಣತೆಯನು ನಮ್ಮ ಹೃದಯದಲಿ